Nie wszyscy wiedzą, że 17 lutego obchodzony jest Światowy Dzień Kota. Te puszyste, miauczące zwierzaki wzbudzają wiele emocji, szczególnie wśród dzieci. Łapanie za ogonek, zabawy ze sznurkiem, naśladowanie kocich dźwięków to przecież elementy dzieciństwa każdego z nas. Jednak każda Świadoma Mama, powinna pamiętać o zagrożeniu, których źródłem mogą być nasi futrzani ulubieńcy.
Toksoplazmoza – zagrożenie dla Malucha
Każda mama, na początku ciąży, a najlepiej zanim zaplanuje dziecko, powinna wykonać test, stwierdzający lub wykluczający obecność pasożyta toksoplazmozy. Choroba ta jest bardzo groźna dla rozwijającego się w brzuszku Maleństwa. Lekarze zakładają dwa poziomy niebezpieczeństwa dla ciąży. Są one uzależnione od momentu, w którym doszło do zarażenia.
• Pierwsza sytuacja dotyczy kobiet, które zaraziły się pasożytem jeszcze przed ciążą. Powszechnie uważa się, że w takiej sytuacji są nikłe szanse, aby pasożyt przedostał się z organizmu matki przez łożysko do organizmu dziecka. Płód nie jest wówczas zagrożony. Lepiej jednak unikać zarażenie się toksoplazmozą, bowiem lekarze zaobserwowali przypadki prawdopodobnego przedostania się pasożyta przez łożysko do organizmu płodu, gdy matka jest osłabiona i ma bardzo niską odporność.
• Kolejny przypadek dotyczy sytuacji, gdy mama zaraziła się toksoplazmozą już w trakcie ciąży. Zarażenie się w momencie, gdy płód się rozwija, jest bardzo niebezpieczne dla dziecka. Może powodować wodogłowie, zaatakować siatkówkę oka, a nawet ciężko uszkodzić wątrobę. Objawy choroby nie muszą być widoczne po urodzeniu. Toksoplazmoza może się ujawnić dopiero nawet po kilku latach. Utrata wzroku i słuchu, upośledzenie umysłowe, a w skrajnych przypadkach zgon z powodu zakażenia, to konsekwencje wrodzonej toksoplazmozy, nabytej w ciele matki. Szczególny rodzaj toksoplazmozy wrodzonej – toksoplazmoza oczna – może pojawić się nawet 10 do 20 lat po urodzeniu. Charakterystycznymi objawami dla takiej postaci choroby są podwójne widzenie, zwiększona wrażliwość na światło (czasami światłowstręt) oraz zaburzenia ostrości widzenia lub całkowita utrata wzroku.
Paradoksalnie więc, w lepszej sytuacji są te kobiety, które zostały zakażone przed ciążą, przechorowały toksoplazmozę i noszą w sobie przeciwciała.
Jak dochodzi do zarażenia?
Podstawowym źródłem zarażenia w naszych warunkach geograficznych są odchody kota – tam znajdują się formy zakaźne pasożyta. Przenoszone z wiatrem, mogą znaleźć się w glebie, na owocach, warzywach lub w otwartych studniach. Jeżeli człowiek zje nie umyte owoce, warzywa, wypije nie przegotowaną wodę, może to spowodować zarażenie. Są to jednak sporadyczne przypadki. W opisany sposób zarażają się głównie zwierzęta (bydło, owce, ptaki) i to w ich mięśniach tworzą się formy pasożyta niebezpieczne dla człowieka. Do zarażenia ludzi dochodzi najczęściej przez spożycie mięsa surowego, półsurowego, wędlin zawierających cysty pasożyta.
Mięso zatem przed spożyciem powinno być dostatecznie ugotowane lub upieczone.
Jak zapobiegać zarażeniu?
Zapobieganie zarażeniu toksoplazmozą polega na stosowaniu zasad higieniczno-dietetycznych:
• Zakażenie przez głaskanie kota po futrze jest mało prawdopodobne. Zagrożeniem może być natomiast, czyszczenie pojemnika na jego odchody oraz kosza na śmieci. Warto robić to w gumowych rękawiczkach i wyparzyć kuwetę wrzątkiem.
• Jeśli mamy dom z ogrodem, unikajmy prac, w których brudzimy ręce ziemią, a jeśli już tak się stanie, to natychmiast umyjmy je wodą z mydłem. Najbezpieczniej pracować w gumowych rękawicach.
• Wodę oraz mleko przed spożyciem koniecznie przegotować.
• Owoce i warzywa powinny być dokładnie umyte i obrane przed jedzeniem.
• Kobiety ciężarne powinny spożywać wyłącznie mięso dobrze ugotowane. Należy unikać mięsa surowego (tatar, carpaccio), półsurowego (krwiste steki, befsztyki i inne) oraz mięsa jedynie wędzonego.
• Mięso przed spożyciem należy przechowywać w zamrażarce, gdyż niska temperatura niszczy cysty pierwotniaka.
• Deski do krojenia, noże, zlew i blat kuchenny powinny być dokładnie umyte po przygotowaniu mięsnych posiłków. Dobrze jest wyparzyć je wrzątkiem lub myć w zmywarce.
• Głównym źródłem zarażenia kotów jest polowanie na drobne gryzonie i ich zjadanie. Ograniczenie swobody kota poza domem zapobiega przenoszeniu się infekcji z innych zwierząt, a następnie do naszych pomieszczeń.
• Kota karmić należy wyłącznie suchą karmą.
• Zaleca się wykonanie badań serologicznych w kierunku obecności przeciwciał IgG i IgM przed ciążą, na początku ciąży, a w przypadku kobiet seronegatywnych powtarzanie ich w kolejnych trymestrach ciąży.
Alergia
Kotek w domu to dla Maluszka wielka frajda. Dorastanie w obecności pupila uczy dziecko obowiązkowości, wrażliwości na krzywdę zwierząt oraz odpowiedzialności za drugą istotę. Jednak zanim sprawimy sobie futrzanego przyjaciela, należy sprawdzić, jak zareaguje na jego obecność organizm naszego dziecka. Po pierwsze, należy zbadać, czy dziecko nie ma alergii na kocią ślinę, a dokładnie na zawarte w niej białko. Tak naprawdę, „Alergia na kota”, „alergia na kocią sierść” i „alergia na kocią ślinę” to jedno i to samo. Kot się myje i rozprowadza ślinę po sierści, którą potem gubi. Nie trzeba od razu wykonywać serii testów. Wystarczy wybrać się do domu, w którym znajduje się wiele kociaków. Jeśli u dziecka nie wystąpią żadne objawy, typu: kichanie, wyciek z nosa i oczu, czasem wysypka, dziecko prawdopodobnie nie uczulone na kocie alergeny.
Ponadto, należy pamiętać, że koty mają specyficzną i zmienną osobowość. Warto zatem pomyśleć o kocie dorosłym, którego charakter będzie już ukształtowany. Dwuletni koci osobnik osiąga dojrzałość psychiczną i jest zrównoważony. Co ciekawe, posiada on nawet wiedzę, że małemu człowiekowi należy dać taryfę ulgową, nawet jak tarmosi za ogon. Mamy zatem większą pewność, że bawiąc się z dzieckiem nie wystawi pazurków i nie zrobi mu krzywdy. Kocie maluchy bywają nieprzewidywalne w zabawie – drapią i używają zębów.
Okazujmy naszym kocim przyjaciołom naszą miłość i przywiązanie. Bądźmy jednak ostrożni i zważajmy na zdrowie i bezpieczeństwo naszego Maluszka.
