Od dawna jest wiadome, że życie dziecka w łonie matki pełen jest różnego rodzaju przeżyć. Na tej podstawie i oczywiście całej masy innych skomplikowanych procesów neuro-hormonalnych kształtuje się osobowość dziecka.Co zatem może robić matka, aby jej dzieciątko miało radosne usposobienie? Sama powinna jak najczęściej „kąpać się” w hormonach szczęścia.
Można stosować pewne techniki, aby wprawiać się w pozytywne nastawienie do siebie, dziecka i wspólnej przyszłości. Niezwykle ważną kwestią jest nawiązywanie od wczesnego okresu ciąży kontaktu ze swym nienarodzonym dzieckiem. Co wobec tego mogą robić rodzice?
Wspólne chwile razem
Nic nie zacieśnia więzi lepiej niż częste kontakty. Warto zatem wypracować rytuał wspólnego wypoczynku, ot chociażby leżenia na łóżku. Ta codzienna chwila koncentracji na dziecku jest szczególnie ważna w początkowym okresie ciąży, gdy jeszcze nie ma widocznych jej przejawów. Panowie powinni być wtajemniczani w odczuwane przez partnerki objawy, aby od początku być blisko rozwijającego się życia. Tu duża rola kobiety aby intencjonalnie wprowadzać swojego mężczyznę w świat ciążowych przeżyć.
Wspólny czas pozwala zaspokoić dziecku potrzebę miłości, którą odczuwa poprzez pozytywne nastawienie i rozmowy jego rodziców.
Wizualizacja
To technika polegająca na wyobrażaniu sobie swoje dziecka na poszczególnym etapie ciąży. Myśląc o tym jak rozwijają się jego rączki, nóżki przed oczami stają nam żywe obrazy. Czujemy radość z tego jak wspaniale natura to zaplanowała. Jednocześnie wysyłamy pozytywne fluidy dziecku, gdyż moc pozytywnych myśli wytwarza produkcję „pozytywnych” hormonów.Idealnie, aby wizualizacji towarzyszyło wyciszenie, stan relaksu. Nie zawsze jest to jednak możliwe, dlatego warto, aby nawet w ciągu dnia, przez kilka minut myśleć o swoim skarbie i poprzez to otaczać go pozytywną energią.
Korzyści z wizualizacji? Ooo, te można wyliczać i wyliczać… Przyszły tata poprzez wyobrażeniowe myślenie o dziecku może oswajać się z jego obecnością. Koncentracja na pozytywach pozwala poskromić lęk odnośnie tego jak poradzimy sobie w przyszłości, podczas porodu etc. Wizualizacja to odtwarzanie w głowie filmu z happy end’em. To od przyszłych rodziców zależy, jaki w danych momencie przepracują scenariusz.
Afirmacja
Posłużę się ponownie metaforą filmową. Wizualizacja to film- jego obraz, dźwięk, słowa z kolei wzmacniające doznania wzrokowe będziemy określać właśnie afirmacjami. Zdania, które możemy powtarzać sobie podczas wizualizacji powinny być ściśle związane z wyobrażonym obrazem. Ich istotą jest prostota, sformułowanie w czasie teraźniejszym, bez zastosowania negacji („Moje dziecko dobrze się rozwija”, „Jestem spokojna i czuję się dobrze”, „Jestem dobrym ojcem”, „Daję sobie radę jako głowa rodziny”).
Rozmowy z dzieckiem
Rozmowa to najbardziej nam oczywisty sposób komunikacji. Zarówno tata jak i mama powinni na głos mówić do dziecka. Porzućcie nieśmiałość i skrępowanie. Szybko zobaczycie, że słowa wypowiadane na głos mają większą moc i bardziej wiążą Was z dzieciątkiem. O czym możecie mówić? O wszystkim! Wasz skarb (przynajmniej na tym etapie) jest wyśmienitym słuchaczem. Mówcie o tym, co robicie, co Was cieszy, co smuci, zadawajcie mu pytania. W sytuacji publicznej róbcie to w ciszy w swoich myślach.
Bardzo istotną rolę pełni tu rodzeństwo, które jest już na świecie, a które warto angażować w proces komunikacji. Dzieci bowiem bardzo dobrze odnajdują się właśnie w tym sposobie nawiązywania relacji ze swoim przyszłym bratem lub siostrą i od nich najłatwiej rodzice mogą się uczyć i nabierać śmiałości.
Śpiewanie dziecku
W tej formie nawiązywania kontaktu odnajdą się osoby, które cały dzień nucą jakieś melodie. Takich osób nie brakuje, może do nich należysz? Wystarczy ukierunkować śpiew na dziecko, intencjonalnie dla niego dobierać repertuar. Robienie tego specjalnie dla niego angażuje uczucia rodziców i zacieśnia więź.
Słuchanie muzyki
Podobnie jak w przypadku piosenek muzyka dla dziecka powinna być skrupulatnie dobrana. Powinna ona uspokajać i wprowadzać w stan relaksu. Dzieci w łonie matki lubią dźwięki o niskich częstotliwościach (wiolonczela, fagot). Fragmenty utworów powtarzanie wielokrotnie zostają przez dziecko zapamiętane i po porodzie działają na nie uspokajająco.
Utulanie dziecka
Dotyk jest człowiekowi do życia bezwzględnie potrzebny. Dorośli wyrażają swoją sympatie do drugiego człowieka drobnymi gestami- uścisk dłoni, klapanie po plecach. W relacji partnerskiej bliskość fizyczna odzwierciedla więź emocjonalną. Z taką samą czułością rodzice powinni traktować dziecko schowane pod powłokami brzusznymi. Tulenie, głaskanie, delikatne masowanie brzucha to gesty przyczyniające się do zdrowego rozwoju waszego potomstwa. Jednocześnie mogą dostarczyć wiele radości ojcom i rodzeństwu, kiedy to pod wpływem dotyku wasz szkrab żywo zacznie reagować. Należy tu jednak zachować wyjątkową roztropność i być uważnym, ponieważ głaskanie brzucha może doprowadzić do skurczów macicy. Zatem w przypadku zauważenia tzw. stawiania się brzucha, kiedy staje się on twardy i napięty, bądź odczuwania bólu brzucha należy zaprzestać głaskania i zamienić go na prosty gest tj. rankiem przywitać się z maleństwem, kładąc jedynie dłoń na brzuchu i wieczorem pożegnać przed snem w taki sam sposób i komentarzem np. dobranoc maleństwo.
Autorką artykułu jest Joanna Stasiak – psycholog i trener, na codzień prowadzi zajęcia w Rodzinnym Instytucie Pisklaczek w Katowicach
Źródło:
Dorota Kornas- Biela, Wokół początku życia ludzkiego, Warszawa 1993
Irena Chołuj, Urodzić razem i naturalnie , Książki – źródła życia, Mszczonów 2008
