Na diagnozę integracji sensorycznej do naszego gabinetu zgłasza się najwięcej dzieci w wieku przedszkolnym. Dlaczego akurat w tym wieku? Ponieważ właśnie w tym okresie, dziecko staje przed nowymi wyzwaniami, musi przyswoić szereg nowych umiejętności, także społecznych np. musi odnaleźć się w grupie rówieśniczej. Jeśli do tej pory dziecko miało jakiekolwiek zaburzenia integracji sensorycznej i te trudności nie były widoczne, teraz dają o sobie znać w dwójnasób. Właśnie teraz rodzice i nauczyciele w przedszkolu zaczynają zauważać dochodzące do głosu nieadekwatne do sytuacji zachowania dziecka. Najczęściej są to sytuacje, które dla dziecka są całkowicie nowe, integracja sensoryczna nie przebiega prawidłowo i dlatego dziecko nie potrafi zachować się w sposób „właściwy”. Przykładem „nieadekwatnego zachowania” może być: odmowa (bez podania przyczyny) wykonania polecenia, niewspółmierna reakcja na sytuację objawiająca się płaczem, piskiem, krzykiem, zachowaniem agresywnym w stosunku do innych osób jak i zachowaniem autoagresywnym. U niektórych dzieci te zachowania „nieadekwatne” są wręcz odwrotne do tych wymienionych wcześniej np. chowanie się, milczenie, wycofanie się, unikanie kontaktu, zasłanianie uszu.
Poniżej wymienione zostały opracowane przez Pana Zbigniewa Przyrowskiego psychologa klinicznego i terapeutę SI najczęstsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej występujące w wieku przedszkolnym. Są to:
Dziecko ma:
• Trudności z opanowaniem treningu czystości;
• Potyka się, obija o przedmioty, ma słabą równowagę, jest niezgrabne ruchowo;
• Nie zwraca uwagi na skaleczenia;
• Jest nadwrażliwe na hałas (często zatyka uszy, samo hałasuje – mruczy, śpiewa pod nosem), nadwrażliwe na pewne zapachy;
• Nie lubi być przytulane, nie lubi pewnych typów ubrań, narzeka na metki;
• Bardzo źle znosi mycie głowy, mycie twarzy;
• Ma kłopoty z nauką jazdy na rowerze;
• Unika nowych zabaw ruchowych;
• Jest nadmiernie aktywne, wciąż w ruchu lub też jest letargiczne, ospałe;
• Ma trudności z opanowaniem lub unika czynności takich jak: zapinanie ubrań, zdejmowanie butów, wiązanie butów, rysowanie, wycinanie;
• Szybko przechodzi od płaczu do śmiechu, ma nagłe wybuchy złości;
• Opóźnienia w rozwoju mowy, kłopoty z artykulacją, trudno zrozumieć, co dziecko mówi;
• Trudności ze zrozumieniem poleceń;
• Trudności ze skupieniem się na jednej czynności.
W trakcie terapii dzieci przedszkolnych bardzo ważnym elementem jest ścisła współpraca pomiędzy Rodzicem-Terapeutą-Dzieckiem-Nauczycielem. Przy zaangażowaniu tych osób można o wiele skuteczniej pracować z dzieckiem i osiągać satysfakcjonujące efekty.
Dzieci w wieku przedszkolnym rozwijają się bardzo dynamicznie i sprzyja to osiąganiu przez nie szybkich wyników w trakcie pracy terapeutycznej. Dziecko szybko przyswaja sobie nowe umiejętności, widzi, że zaczyna radzić sobie z coraz większą ilością rzeczy, z którymi do tej pory sobie nie radziło. Zwiększa to jego pewność siebie, poczucie własnej wartości, przez to czuje się pewniej. Dzięki temu łatwiej nawiązywać mu relacje z rówieśnikami.
Autor: Beata Ciszewska, oligofrenopedagog, terapeuta Integracji Sensorycznej
www.naszplastus.com.pl
@Plastuś – Gabinet Integracji Sensorycznej
