Nas jako Rodziców, przyszłych Rodziców może nurtować wiele rzeczy odnoście rozwoju fizycznego dziecka. Co jest normą a co nie, co może nas niepokoić a na co możemy dać dziecku czas. W zależności od wieku Malucha usystematyzuję to, co może być nieprawidłowością, a co jest adekwatne do wieku.
Niepokojące aktywności:
Noworodek:
– głowa skierowana często w jedną stronę, Maluch ma problemy z przeniesieniem głowy ze strony na stroną w leżeniu na plecach i/lub w leżeniu na brzuchu
– „mocno trzyma głowę”, dzieci w tym wieku nie mają dobrej kontroli głowy, uczą się jej stopniowo, prawdą jest to, że tak małe dzieci korzystają w 70% z mięśni prostowników, ale jakość tego ruchu musi być adekwatna do wieku, jeżeli to są dzieci refluksowe, to też będą korzystać z większej ilości wyprostu, jeżeli są złe i chcą nam zakomunikować, że jest im źle i niedobrze też będą korzystać z takiej formy aktywności. Jeżeli widzimy zachowania ze zbyt dużego odchylenia głowy w momencie, gdy nasze maluchy znajdują się w dobrostanie to jest to moment, żeby zgłosić się z tym problemem do lekarza, fizjoterapeuty
– dziecko układa się w literkę „c”, „rogalik”, jeżeli zauważamy, że ciągle przebywa w jednej pozycji
z wygięciem w literkę „c” i rzadko to zmienia, nawet jeżeli pokażemy zabawką i spróbujemy zmienić aktywność a dziecko i tak wraca do swojej ulubionej pozycji to jest to powód do zgłoszenia się do specjalisty.
3 miesiąc życia:
– nie łączy rąk w linii środkowej (razem nad klatką piersiową)
– nie jest symetryczny (głowa, tułów, ręce, stopy) powinny być równo i łączyć się ze sobą
– nie utrzymuje stabilnie głowy
– nie chce leżeć na brzuchu
5 miesiąc życia:
– nie przekracza rączkami linii środkowej ciała
– nie podejmuje prób przetaczania na brzuch
– w leżeniu na brzuchu, nie wyciąga rąk do zabawki, nie podejmuje prób pchania rękoma w podłoże, nie podejmuje małych prób przemieszczania się (odpychania, piwotowania)
6 miesiąc:
– nie podpiera się wysoko na wyprostowanych ręka w leżeniu przodem
– nie przetacza się na brzuch i na plecy
– posadzone nie potrafi/nie próbuje utrzymać pozycji (dzieci samodzielnie siadają około 8 miesiąca życia)
8-10 miesiąc życia:
– nie podejmuje prób przemieszczania się, nie pełza, nie przechodzi do pozycji czworaczej, nie podejmuje prób wstawania
– nie siada samodzielnie, nie siada bokiem, nie siada w siadzie prostym
– siada między nogami w tzw. siadzie „w”, nie zmienia samodzielnie tej pozycji i jest to jedyna forma samodzielnego siadu
12 miesiąc życia:
– jeżeli dziecko samodzielnie się spionizowało i widzimy znaczne odchylenia od liniowości w ustawieniu nóg, stóp
18 miesiąc życia:
– jeżeli dziecko samodzielnie nie chodzi (dzieci zaczynają chodzić zazwyczaj 12-14 miesiąc życia)
Niepokojące aspekty rozwoju dzieci zawsze warto skonsultować ze specjalistą. Wyjaśni on co jest normą a na co można jeszcze poczekać. Sprawdzi przede wszystkim jakość ruchu, prawidłowe wzorce, co jest bardzo ważne dla osiągania kolejnych etapów rozwoju. Im szybciej zgłosimy się do specjalisty, tym szybciej pomożemy Maluchowi i uchronimy go przed konsekwencjami w późniejszym wieku.
