Zacznijmy od definicji słowa niejadek. Przychodzą rodzice z dzieckiem do dietetyka i mówią: Pani Asiu mój syn jest niejadkiem, co robić? Skończyły nam się pomysły.
Niejadek- pot. «o dziecku, które nie chce jeść lub je niewiele» (słownik języka polskiego). Nie powstała jedna definicja, która podałaby najważniejsze kryteria „niejadka”. Obecnie opieramy się na kilku różnych definicjach, które wskazują na restrykcje żywieniowe i niechęć do spożywania niektórych pokarmów o różnym stopniu nasilenia. Niejadek często jest określeniem stygmatyzującym. Niechęć do jedzenia może pojawić się na każdym etapie rozwoju dziecka. Nie musimy wpadać w panikę jeśli maluch kręci nosem na jedzenie.
Co jednak może zaniepokoić?
– dziecko akceptuje mniej niż 20 produktów;
– płacze podczas posiłków;
– wpada w histerię, kiedy widzi jedzenie;
– rezygnuje z pokarmów miękkich/twardych
– akceptuje tylko jedną konsystencję.
– u dziecka następuje spadek masy ciała.
Jakie są przyczyny niejedzenia?
Problem niechęci do jedzenia jest złożony. Nie da się wskazać jednej przyczyny. Warto jednak zdawać sobie sprawę z tego, że jest kilka głównych aspektów, które mają wpływ na odrzucenie niektórych pokarmów przez dziecko: – problemy związane z budową w obrębie jamy ustnej; najczęściej wskazuje się na problemy z wędzidełkiem. Dziecko może odczuwać ból podczas gryzienia i żucia pokarmów. Warto skonsultować to z neurologopedą. – nadwrażliwość sensoryczna: niektóre konsystencje pokarmów mogą powodować zbyt dużą dyskomfort u malucha. Może się tutaj przydać pomoc fizjoterapeuty.
– stan zdrowia: szczególnie warto zwrócić uwagę na poziom żelaza i ferrytyny. Jeśli u dziecka występuje anemia może ona nasilać brak apetytu.
– relacja rodzic- dziecko: za pomocą jedzenia okazujemy najbliższym miłość. Chcemy, żeby to, co przygotowaliśmy im smakowało. Jeśli dziecko odrzuca przygotowane posiłki, u rodzica może wzrastać napięcie i zdenerwowanie.
Będzie wywierał presję i oczekiwał, że dziecko „niejadek” zje wszystko, co mu przygotował.
– atmosfera przy stole; otoczenie i atmosfera w jakiej dziecko spożywa posiłki jest niezwykle istotna. Jeśli maluch słyszy: musisz, nie odejdziesz od stołu, wszystko ma zniknąć z talerza. Nie będzie miało warunków do oswojenia swojego lęku przed próbowaniem nowych produktów.- sytuacje z przeszłości; jeśli starszy brat w towarzystwie młodszego zareagował skwaszoną miną na brokuła, maluch łatwo skojarzy, że zielone warzywo to nic dobrego, podobnie jeśli podczas rozszerzania diety podano mu produkt, który mu nie smakował lub w przeszłości jakimś produktem się zakrztusił.
Przyczyn niejedzenia może być wiele. Warto skonsultować się z innymi specjalistami i spojrzeć na problem holistycznie. Dobrze wybrać specjalistów, którzy ze sobą współpracują i wspierają w tym obszarze.
Zobacz, także: Nasza aplikację, w której możesz porozmawiać z dietetykiem.
Czy neofobia to poważny problem?
Neofobia charakteryzuje się niechęcią do produktów zanim dziecko je spróbuje. Proponujesz nowy owoc, warzywo a maluch na sam widok się krzywi? Doskonale wiesz o czym mówię. Neofobia głównie bierze się z lęku przed nieznanym. Dla dziecka to mechanizm obronny, a dla nas pole bitwy. Początek neofobii przypada między 18 a 24 miesiącem życia i jest kojarzy z tzw. buntem dwulatka. To właśnie wtedy dziecko buduje swoją autonomię, obraz ciała, testuje granice rodziców.
Neofobia to czas szczególnie trudny dla rodziców, którzy muszą uzbroić się w cierpliwość. Często ich reakcje spowodowane brakiem pomysłów, niepokojem i zmęczeniem wywierają presję na dziecku, co sprawia, że jeszcze mocniej czuje ono lęk. Neofobia jest okresem rozwojowym i u większości maluchów mija wraz z wiekiem. Może ona dotyczyć produktów nieznanych lub tych, które były już wcześniej wprowadzone do diety. Mówimy wtedy o tzw. wybiórczości pokarmowej.
Jak możesz pomóc swojemu dziecku?
Na początku:
– stwórz dzienniczek żywieniowy w którym zanotujesz, co dziecko zjada w ciągu dnia. Może
okazać się, że je i pije wystarczająco dużo.
– sprawdź masę ciała i wzrost na siatkach centylowych
– zrób podstawowe badania oraz poziom żelaza i ferrytyny
– skonsultuj się z lekarzem lub innym specjalistą tj. psycholog, neurologopeda.
Potem:
Oswajaj- pozwól dziecku poznać nowe produkty w ciekawy sposób. Zrób dobry marketing
warzywom i owocom.
Jak to zrobić w praktyce?
– czytajcie książki o warzywach i owocach
– idźcie razem na bazarek, żeby dziecko mogło powąchać, podotykać nowych produktów
– zróbcie wieczór filmowy
– wspólnie zaplanujcie posiłki
– Przygotujcie dzień kuchni włoskie, francuskiej z ciekawostkami o danym kraju.
Cierpliwie proponuj.
Podawaj produkty nielubiane z ulubionymi.
Bądź dla dziecka przykładem.
