Wydawać by się mogło, że stopy niemowlęcia niewiele różnią się od stóp dorosłego. Nic bardziej mylnego. Różnic pomiędzy stopami osoby dorosłej i maleńkiego dziecka jest sporo. Inne są ich proporcje, inna jest budowa, inny jest także ich kształt.
Rozwój stopy
Stopy niemowlęcia wyróżniają się charakterystyczną budową. Jeśli przyjrzymy się nóżkom naszego bobasa, dostrzeżemy, że jego stopy są nie tylko bardziej pulchne (za sprawą tkanki tłuszczowej wypełniającej ich wnętrze), ale także i krótsze, bardziej płaskie, nieco szersze, zwężające się ku pięcie. Nie mają sklepień, ich chrząstki są miękkie i dopiero od około 6. roku twardnieją w kościec. Proces rozwoju stopy jest długi, wieloetapowy i kończy się około 15. roku życia dziecka. My- rodzice mamy więc sporo czasu, aby właściwie o nie zadbać i stymulować ich prawidłowy rozwój. A to wszystko po to, aby uniknąć zwyrodnień i chorób stóp zarówno teraz, jak i w przyszłości.
Jak dbać?
Zanim stopa niemowlęcia urośnie, chrząstki się zrosną i przekształcą w kości, przyjmując ostateczny kształt, może minąć nawet 20 lat. Jednak to pierwsze 8. lat życia dziecka jest kluczowe dla ich prawidłowego rozwoju, wyrobienia dobrych nawyków oraz pozbycia się ewentualnych wad postawy. Klucz do dobrej formy stóp bobasa jest jeden- odpowiednia pielęgnacja. Co to oznacza w praktyce? Dbanie o to, aby stopy dziecka nie były niczym skrępowane. Dobrze dobrane, bawełniane skarpetki, śpioszki i pajacyki to podstawa. Zapewnienie dziecku swobody poruszania palcami, a skórze malucha- oddychania, to pierwszy i najważniejszy krok w stronę zdrowia.
Pierwszy krok
Stopy dziecka są niezwykle wrażliwe. Do tego stopnia, że nawet pozornie błahe zaniedbania (np. nakładanie maluchowi zbyt ciasnych skarpetek) mogą doprowadzić do ich deformacji i w efekcie znacznie utrudnić naukę chodzenia. Pierwsze kroki trudniej stawia się także tym dzieciom, na których wymuszano wstawanie i które były zbyt usilnie zachęcane do chodzenia. Pamiętajmy, że podtrzymywanie dziecka po to, aby nauczyło się stać, jest nie tylko bezsensowne i bezcelowe, ale też zwyczajnie szkodliwe, a efektem takich działań może być zaburzenie prawidłowego rozwoju stopy. Co więc robić? Jak zachęcić pociechę do chodzenia? Dać dziecku czas- zgodnie twierdzą eksperci. Maluchy wiedzą najlepiej, czy są już gotowe na pierwszy krok i jeśli są, po prostu go robią. Kiedy to nastąpi? Zwykle dzieci zaczynają chodzić w okolicy 1. urodzin. Zdarza się jednak i tak, że pociecha pierwsze kroki stawia dwa miesiąca przed tą magiczną datą lub- wprost przeciwnie- kilka tygodni po niej. Jeśli Twoja pociecha skończyła rok i wciąż nie chodzi, nie ma powodów do niepokoju (o ile rozwój pozostałych umiejętności nie jest zakłócony). Zachęcajmy i motywujmy, ale pamiętajmy- nic na siłę. Organizm dziecka wie najlepiej, czy już jest gotów na życiową rewolucję, jaką jest samodzielne chodzenie.
Kiedy pierwsze buciki
Z zakupem pierwszych butów dla dziecka warto wstrzymać się do czasu, gdy maluch naprawdę zacznie chodzić. Zakładanie bucików niemowlęciu, które dopiero nauczyło się stać, nie tylko nie pomoże, ale może wręcz zaszkodzić, zakłócając proces rozwoju chodzenia. Dlaczego? Ponieważ buty krępują stopy, nie pozwalają na ruch, na samodzielną pracę, na zbyt dużą swobodę. A to jest niezbędne dla odpowiedniego rozwoju stóp dziecka. Co więcej- zbyt wczesne obucie może powodować deformację stopy, stając się przyczyną problemów zwyrodnieniowych czy chorób układu ruchu.
Jakie buty dla dziecka
Odpowiednie obuwie zapewnia stopom dziecka właściwy rozwój. Dlatego dbajmy o to, aby buty, jakie nosi nasza pociecha, były zdrowe i wygodne: by chroniły stopy przed urazami (co nie oznacza, że cholewka buta ma krępować ruchy w kostce!), by były lekkie, wykonane z dobrej jakości materiałów, odpowiednio długie i szerokie oraz by były zabezpieczone antypoślizgową podeszwą. Stopa dziecka w bucie musi czuć się komfortowo, mieć odpowiednio dużo swobody, wystarczająco dużo miejsca.
Najczęstsze błędy
Niewielu z nas zdaje sobie sprawę z tego, jak łatwo jest wypaczyć prawidłowy rozwój stóp niemowlęcia i jak niewiele trzeba, by spowodować u dziecka wady postawy. Przykłady można mnożyć: od wkładania niechodzącego niemowlęcia do chodzika, przez nadużywanie przez młodych rodziców wkładek ortopedycznych, po nakładanie maluchowi obuwia odziedziczonego po innych dzieciach. Takie zachowania nie ułatwią nauki chodzenia i nie przyspieszą rozwoju. Mogą natomiast spowodować wady postawy. Jak? Nie dając stopom odpowiedniej swobody, angażując nieodpowiednie partie mięśni, zbytnio obciążając kręgosłup, biodra i stopy dziecka.
