Pozytywna dyscyplina – 4 narzędzia, które pomagają

Witam Cię!

Pozytywna dyscyplina – 4 narzędzia, które pomagają. Tu Monika Cywińska – coach szczęśliwych relacji w rodzinie, mama Ali 9 lat i Tymka 6 lat, szczęśliwa partnerka Marcina – ich taty, z którym wspólnie wychowujemy nasze dzieciaki. No i właśnie – z tym WSPÓLNIE, to różnie bywało.

Dziś chcę Ci opowiedzieć o 4 NARZĘDZIACH POZYTYWNEJ DYSCYPLINY, które pomogły mi i wielu moim klientkom sprawić, że ja i mój partner:

• gramy do jednej „bramki wychowawczej”.
• odzyskaliśmy dawną bliskość, a nawet wznieśli Waszą relację na wyższy poziom bliskości.
• żeby Wasze rodzinne relacje wypłynęły na spokojne wody.

Pozytywna dyscyplina – 4 narzędzia, które pomagają. W życiu najlepiej jest uczyć się na błędach – najlepiej na cudzych. Dlatego opowiem Ci moją historię, którą nazwałam od KOPCIUSZKA DO KRÓLOWEJ, czyli jak dogadałam się z partnerem, ogarnęłam rodzinny chaos i wyprowadziłam naszą rodzinę na spokojne wody, zyskując więcej bliskości i radości z życia – nie tylko rodzinnego.

Sprawa działa się 5 lat temu – moja córka miała wtedy 4,5 roku, a mój syn 2 lata. Był to czas, kiedy chaos w moim życiu rodzinnym i kryzys w moim związku sięgnął zenitu. Od samego początku bardzo chciałam, wychowywać dzieci w szacunku do ich potrzeb i emocji. Nie chciałam kar i nagród. Nie chciałam modelu wychowania w klimacie: „dzieci i ryby głosu nie mają”. Taki model rodzinny kojarzył mi się z rodziną gdzie mama i tata niczym władcy siedzą na tronie i rządzą, a dzieci mają być posłuszne, niczym ich poddani, bo inaczej trafią do lochu.

Chciałam, żeby moje dzieci wiedziały, że są ważne. I udało się. Udało się jak cholera! Nie wiedzieć kiedy i jak, popadłam w drugą skrajność i  w mojej rodzinie dzieciaki zasiadły na tronie, a ja niczym służąca, czy też rzeczony Kopciuszek, biegałam wokół próbując zaspokajać ich potrzeby i sprawić, żeby się nie stresowały, no bo mogą mieć traumę, która zostawi trwały ślad na ich psychice.

Wokół tego tronu biegał również ich tata. Niestety bardzo często biegaliśmy w przeciwnych kierunkach, zderzając się ze sobą. Mój partner był bardzo sfrustrowany roszczeniowością naszych dzieciaków, nieskutecznością proponowanych przeze mnie metod. Był przekonany, że jeśli zacznie stosować kary i nagrody, to dzieci będą posłuszne. Ale nie były. On uważał, że to dlatego, że ja ich już tak rozpuściłam i nic im już nie pomoże.

Przeczytaj, także: Dlaczego rady na temat macierzyństwa nie są pomocne? 

Jako kopciuszek nie chciałam się z nim kłócić – nie lubiłam wchodzić w konfrontację. Starałam się  więc brać jak najwięcej spraw związanych z dziećmi i z domem na siebie, żeby miał mniej powodów do narzekania. Jednak to nie działało. Ponieważ, gdy tylko pojawiał się na horyzoncie, dzieciaki wariowały, a miedzy nami leciały iskry. Byłam totalnie sfrustrowana i wydawało mi się, że mam tylko dwie opcje:

• albo pogodzę się z tym, że będzie tak jak jest (mając świadomość, że to nie jest dobre dla naszych dzieci).
• albo będziemy musieli się rozstać (czego nie chciałam – zarówno ze względu na siebie, jak i nasze dzieci).

W tym właśnie momencie w moich rękach znalazła się książka POZYTYWNA DYSCYPLINA.

Po przeczytaniu tej książki zrozumiałam, że chcę, aby w mojej rodzinie rodzice siedzieli na królewskich tronach, a dzieci również siedziały na tronach, ale mniejszych – królewny i królewicza, i współdecydowały o losach królestwa, w sposób adekwatny do ich wieku i wciąż podnoszących się kompetencji życiowych, dzięki czemu najlepiej nauczą się jak w przyszłości najlepiej zarządzać swoim własnym królestwem – swoim własnym życiem.

Pełna zapału i wiary w nowo poznane narzędzia, jak również moje umiejętności wychowawcze – rozpoczęłam wdrażanie Pozytywnej Dyscypliny w moim domu. Wszystko!

Spotkania rodzinne, specjalne czasy, grafiki rytuałów, komunikaty uprzejme i stanowcze, Pozytywne przerwy, miejsca uspokojenia, koło złości, koło wyboru, 4 p pomyłek, logiczne konsekwencje, 4 kroki dotrzymywania umów, komunikaty zachęty w miejsce pochwały.

Jak myślicie, co się stało??? Dam Wam chwilę na zastanowienie 😊 Otóż, pojawił się wielki bunt na pokładzie – zarówno ze strony dzieci, jak i mojego partnera oczywiście – utwierdził się tylko w swoim przekonaniu, że po raz kolejny próbuję im wcisnąć jakieś psychologiczne dyrdymały, które pięknie brzmią w teorii, ale nie mają nic wspólnego z praktyką.

Załamałam się i obraziłam. Głównie na męża, a trochę też na Pozytywną Dyscyplinę. Zarzuciłam spotkania rodzinne, specjalne czasy i pozostałe 50 narzędzi Pozytywnej Dyscypliny, bo stwierdziłam, że z takim facetem „betonem” w domu, to po prostu się nie da.

Niemniej jednak, pomimo, że wprowadzenie PD w moim poczuciu się nie udało, bo nie było grafików, spotkań rodzinnych i specjalnych czasów, to jednak coś się zmieniło we mnie.. Pomału, pomału z roli Kopciuszka weszłam w rolę Księżniczki… Awans!

Co to znaczy Księżniczki? Zrozumiałam już, że ważne są nie tylko potrzeby dzieci, ale i potrzeby mamy. Zrozumiałam, że szczęśliwa matka to szczęśliwe dziecko. Problem był jednak w tym, że nie widziałam, że potrzebny jest też szczęśliwy tata i dogadujący się rodzice.

Odczuwałam ogromną frustrację, gdy uświadomiłam sobie, że przez całe dotychczasowe życie jako mamy moje potrzeby były spychane na szary koniec. A kto był temu winien??? Oczywiście, że On! Oczekiwałam, że skoro ja poświęcałam się do tej pory, to teraz jego kolej. Że powinien niczym rycerz na białym koniu uratować mnie od trudów życia – powinien się domyślić, zgadnąć… jako i ja zgadywałam przez te wszystkie lata! A On nic! Totalny brak empatii. Ba! Skrajny egocentryzm.

No cóż robić wobec takiego egoistycznego faceta. Skoro nie rozumie po dobroci, to trzeba będzie WALCZYĆ O SWOJE! Mój główny oręż to krytyka, udowadnianie swojej racji, pogarda, foch i wzbudzanie poczucia winy. Mój partner nie pozostawał mi dłużny.

Co gorsza im więcej my się kłóciliśmy, tym gorzej zachowywały się nasze dzieci. I wszystkie te narzędzia PD , które starałam się stosować nie przynosiły rezultatów. Dlaczego? Zasada jest prosta:

DZICECI NIEWIELE UCZĄ SIĘ Z TEGO, CO DO NICH MÓWIMY, TROCHĘ WIĘCEJ Z TEGO CO WOBEC NICH ROBIMY, A NAWIĘCEJ PRZEZ PRZYKŁAD.

Postanowiłam zacząć wszystko od nowa, ale na nowych zasadach:

ZASADA 1: ZMIENIĆ MOŻNA TYLKO SIEBIE – JAK TY SIĘ ZMIENIASZ, TO RESZTA NATURALNIE DOSTOSOWUJE SIĘ DO NOWEJ CIEBIE

Nie zmienisz człowieka karząc go krytyką, grożeniem, wzbudzając poczucie winy, czy manipulując pochwałami. Kiedy napierasz na kogoś aby się zmienił, ta osoba automatycznie stawia opór i podświadomie będzie się zachowywała odwrotnie niż tego oczekujesz.

Pomyśl, kim Ty potrzebujesz się stać wobec swojego partnera i dzieci, aby w Waszych relacjach panował szacunek, bliskość i współpraca?

ZASADA2: ZMIANY W BUDOWANIU RELACJI RODZINNYCH ZACZĄĆ NALEŻY OD DOROSŁYCH – DZIECI AUTOMATYCZNIE ZACZNĄ WAS NAŚLADOWAĆ

ZASADA 3: ZACZNIJ OD MAŁYCH KROKÓW – JEDNA NOWA RZECZ/JEDNO NOWE NARZĘDZIE TYGODNIOWO

W myśl tych zasad postanowiłam wprowadzić do naszego życia na początek jedno narzędzie: SPOTKANIA RODZINNE, ale w pierwszej kolejności miały one formę SPOTKAŃ PARTNERSKICH – ja i mój partner, we dwoje.

Spotkania rodzinne mają specyficzną, fantastycznie przemyślaną strukturę. Można w nich wyróżnić 3 główne części:

1. Runda wdzięczności i doceniania – w myśl zasady NAWIĄŻ RELACJĘ ZANIM NAPRAWISZ SYTUACJĘ
2. Nakreślenie swojej perspektywy na problem i zaproszenie do wspólnego poszukania rozwiązania.
3. Miłe zakończenie.

Jak zaczęłam?

Pewnego ciepłego wieczoru zobaczyłam, że Marcin siedzi na balkonie i podeszłam do niego.

Powiedziałam, że bardzo mu dziękuję za to, że rano pomógł mi wyprawić dzieciaki do przedszkola i żłobka. Jak również za to, że zawsze mogę liczyć za pozmywanie naczyń po kolacji.

Powiedziałam mu: „Wiem, że dużo pracujesz i że wracasz z pracy bardzo zmęczony. Doceniam to. I wiem, że za rzadko Ci o tym mówię. Zdaje też sobie sprawę, że bywam pobłażliwa dla dzieci. I  chce to zmienić. Razem z Tobą.”

*Najtrudniejsza rzecz – runda wdzięczności, połączona z przyznaniem się do błędów.

To był dla niego prawdziwy szok, ponieważ do tej pory zajmowałam się głównie walką z nim i udowadnianiem swojej racji. Jego wyraz twarzy i energia miedzy nami od razu się zmieniła.

Kontynuując rozmowę powiedziałam: „ I jednocześnie ja też jestem bardzo zmęczona po mojej pracy, odbieraniu dzieci i robieniu zakupów i chciałabym mieć po powrocie do domu chwilę czasu na odpoczynek. Czy moglibyśmy poszukać rozwiązania, które pomoże nam lepiej funkcjonować po powrocie z pracy? Tak, abyśmy oboje czuli się dobrze i jednocześnie, aby dzieci czuły się dobrze.”

* Rozpoczęłam cz. 2 – Nakreślenie swojej perspektywy na problem i zaproszenie do wspólnego poszukania rozwiązania.

Przeprowadziliśmy naprawdę miłą i przyjacielską rozmowę,

w myśl zasady SZUKAJ ROZWIĄZAŃ A NIE WINNYCH. Doszliśmy wówczas do wniosku, że zamiast przerzucać się argumentami i swoimi racjami, które mają na celu udowodnić, że to on/ona ma zająć się dziećmi po przedszkolu, powinniśmy zastanowić się czego właściwie potrzebujemy – potrzebujemy odpoczynku. Oboje. Zaczęliśmy się też zastanawiać dlaczego jesteśmy tak zmęczeni i doszliśmy do wniosku, że nasze dzieci nie umieją bez nas organizować sobie zabawy – dlatego są uzależnione od naszej uwagi.

Zaczęliśmy więc zastanawiać się, w jaki sposób nauczyć nasze dzieci większej samodzielności i szacunku do naszej potrzeby odpoczynku. Wprowadziliśmy w naszym życiu GRAFIK RTUAŁÓW (narzędzie PD), który potem dopracowywaliśmy wspólnie z dziećmi. Ważnym punktem tegoż grafiku był SPECJALNY CZAS Z DZIEĆMI, SPECJALNY CZAS Z PARTNEREM oraz SPECJALNY CZAS DLA ODPOCZYNKU RODZICÓW.

• SPECJALNY CZAS Z DZIECMI – dawał dzieciom (i nam) poczucie ram – jest czas na zabawę z rodzicami, jest czas na obowiązki i jest czas na trening samodzielnej zabawy.
• SPECJALNY CZAS Z PARTNEREM – dawał nam dyscyplinę, żeby w szalonym biegu życia młodych rodziców nie zapomnieć o naszej relacji i o czasie na wspólne ustalenia.
• I najważniejsze – SPECJALNY CZAS ODPOCZYKU RODZICÓW – kiedy wracałam z pracy i nakarmiłam dzieciaki, dawałam sobie chwilę na odpoczynek – szłam na 30 minut do wanny, albo leżałam na kanapie. W tym czasie, dzieci miały „trening samodzielnej zabawy”. Starałam się też dbać, aby wychodzić z koleżankami, dbać o czas na sport, spacer. Lubiłam też czasem pójść na randkę sama ze sobą – na pyszne jedzonko, gdzie zasiadałam z moim laptopem i słuchałam moich ulubionych treści, na które brakowało mi czasu w tygodniu.

To był ważny i przełomowy wieczór,

który był początkiem naszych krótkich codziennych 10-15 minutowych spotkań, które odbywamy od tej pory codziennie. To co wg mnie jest kluczowe żeby się udało to:

• Nie mówić facetowi, że zamierzasz odbyć SPOTKANIE PARTNERSKIE. Zrób to po ludzku bez tych nazw i sztuczności.
• Nie pomijaj RUNDY WDZIĘCZNOŚCI. Zacznij w swoim związku zwyczaj doceniania. Nawet jeśli Twój facet nie odwdzięcza się tym samym, nie przestawaj i bądź pewna. On zaskoczy. Jak tylko nabierze zaufania, że to nie jakiś fortel lub manipulacja, tylko zrozumie, lub poczuje, że wyciągasz szczerze rękę do wzniesienia waszej relacji na wyższy poziom bliskości.
• Powiedz, że zdajesz sobie sprawę, że nie jesteś idealna – najtrudniejsze!

On może początkowo zareagować triumfując nad swoją wygraną. Wytrzymaj. Nie daj się wkręcić. Możesz użyć komunikatu uprzejmego i jednocześnie stanowczego, zadając na koniec pytanie pełne ciekawości:
„Wiem, że popełniałam błędny i jednocześnie Ty też je popełniałeś. To normalne. Chciałabym wyjść z ciągłego obwiniania się nawzajem i poczuć, że znowu jesteśmy ze sobą blisko i że to, że jesteśmy rodzicami nas łączy, a nie dzieli.  Czy możemy spróbować od nowa, szukając rozwiązań naszych – wspólnych – takich, które będą dobre i z Twojego

I z mojego punktu widzenia?

• Staraj się codziennie nawiązać taką rozmowę, np. wieczorem po położeniu dzieci spać. Taki czas na podsumowanie dnia. Co się działo, gdy Ciebie nie było. Bądź wytrwała i cierpliwa. Żeby nie zapomnieć możesz zwyczajnie nastawić przypomnienie w telefonie. Choć z początku to może być dziwne, szybko stanie się Waszym nawykiem i czymś zupełnie naturalnym.
• No i jeszcze na koniec kluczowa sprawa. Te spotkania są po to, aby dać Wam przestrzeń do stania się sobie jeszcze bliższymi i poszukać rozwiązań, które pomogą Wam cieszyć się Waszymi rodzinnymi relacjami jeszcze bardziej. Nie zapominaj więc o INTENCJI: SZUKAJ ROZWIĄZAŃ, A NIE WINNYCH

Pamiętaj, że wbrew temu co często myślisz, Twojemu partnerowi zależy zarówno na Tobie, jak i na Twoich dzieciach. Najprawdopodobniej nie czuje się ważny i dlatego tak się zachowuje. Ta świadomość pomoże Ci przeprowadzić to spotkanie z sukcesem.

Słyszałaś może o narzędziu Pozytywnej Dyscypliny 4 Błędne Cele Zachowania? Ono odnosi się nie tylko do dzieci, ale również do dorosłych. Być może Twój partner potrzebuje Twojego zauważenia, a może żebyś zapytała go o zdanie, a może wydaje mu się, że nie masz za nic jego uczucia, lub poddaje się i wycofuje, bo wie, że nie sprosta Twoim wymaganiom.

Kiedy mówię o tym kobietom, często odpowiadają: „Taaak, właśnie! Zachowuje się jak dziecko!”

A ja odpowiadam: „A może po prostu zachowuje się jak człowiek – po prostu ma różne uczucia. Jeśli nie dajesz mu do tego prawa, to znaczy, że odebrałaś również sobie prawo do tego żeby czuć.”

Być może masz w sobie przekonanie, że rodzice nie mogą się mazać. Powinni wziąć się w garść i stłumić swoje uczucia i potrzeby, żeby zrobić miejsce dla uczuć i potrzeb swoich dzieci.

Zatrzymaj się i sprawdź w sobie, czy naprawdę dajesz sobie prawo do dbania o siebie w relacji ze swoimi dziećmi? Bo jeśli nie dajesz tego prawa sobie, to nie dasz i jemu.

Cały ten okres był dla mnie wewnętrznie czasem wielkich wewnętrznych transformacji, które lubię porównywać do przeistaczania się z:

• kopciuszka, który nawet nie wie, że mógłby mieć jakieś potrzeby (może poza fizjologicznymi 😉)
• księżniczki, która już wie, że ma potrzeby, ale nie umie o nich mówić i pragnie, aby inni się ich domyślali i zaspokajali je, jako dowód miłości lub sympatii.
• potem władczynię, która już wie, że ludzie się nie domyślają – więc sama dba o swoje potrzeby… jeśli zdąży, bo wciąż stawia je na szarym końcu.
• aż do królowej, która wie, że najrozsądniej jest swoje potrzeby traktować priorytetowo, aby mieć zasoby do bycia wspierającą mamą i partnerką. Królowa również prosi członków rodziny o pomoc w poszukiwaniu i wdrażaniu rozwiązań, które zaspokajają potrzeby wszystkich zainteresowanych – tylko takie rozwiązania są skuteczne.

A zatem, uświadomiłam sobie, że dbanie o swoje potrzeby najpierw, to zdrowy rozsądek, a nie egocentryzm, a proszenie o pomoc to wyraz mądrości i pewności siebie, a nie słabości.

Podsumowując

– 4 narzędzia PD, o których Ci opowiedziałam to: SPOTKANIA RODZINNE, SPECJALNE CZASY I GRAFIK RYTUAŁÓW, UPRZEJME I JEDNOCZESNIE STANOWCZE KOMUNIKATY (kiedy najpierw jest komunikat uprzejmy—zauważający punkt widzenia, emocje i potrzeby drugiej osoby, a potem stanowczy – zauważający własny punkt widzenia, potrzeby i emocje).

Serdecznie zapraszam Cię do sprawdzenia moich wskazówek. Zrobiło to po mnie wiele kobiet, które korzystały z moich sesji lub wysłuchały tej historii w moim podcaście „Od Kopciuszka do Królowej”. Otrzymywałam od nich piękne wiadomości z opisem rozmów z partnerem, które zmieniły bieg historii ich rodziny. Pozwoliły wyjść z krainy frustracji i chaosu, do krainy spokoju i bliskości.

W dalszej części mojej opowieści wciąż

i na nowo układaliśmy nasze rodzinne relacje w coraz większej bliskości i spokoju, z pomocą innych narzędzi PD. Zapraszam i Ciebie do skorzystania z tych niezwykle praktycznych i zdroworozsądkowych sposobów na utrzymanie harmonijnej i dojrzałej relacji z Twoim partnerem. Teraz po tych latach nie nazywam tych sposobów technikami, czy narzędziami. Stały się one po prostu moim sposobem bycia i budowania relacji  z wszystkimi ludźmi i to naprawdę pozytywnie zmieniło moje zycie.

Możesz poznać te narzędzia i nauczyć się je stosować podczas kursu POZYTYWNA DYSCYPLINA W ZWIĄZKU, który rozpoczyna się 13 kwietnia i skorzystać z niego w zniżkowej cenie na haslo: „Świadoma Mama.” (250 zł zamiast 300 zł)

Kurs to przede wszystkim ćwiczenia, dzięki którym nie tylko poznasz i zrozumiesz narzędzia, ale również doświadczysz ich działania, a to spowoduje, że ze znacznie większa swobodą zastosujesz je w relacji ze swoim partnerem/partnerką.

Zapraszam z serca 😊

https://monikacywinska.com/